MUGMETDEGOUDENTAND

Eén straat. Dertig buren. Eén appgroep. Met die ene, ietwat paranoïde buurman. Met die andere buur die om de haverklop een klopboor of griptang wil lenen om wéér een hele zondagmiddag te staan klussen, tot ergernis van de rest van de straat. Zo nu en dan heeft iemand een nieuwtje; muizen bij de Albert Heijn, of iemand heeft ineens een granaat uit de Tweede Wereldoorlog in z’n tuin gevonden. Maar het gaat z’n gangetje. Op straat en in de app.

Totdat Margreet, van nummer 32, ineens de appgroep verlaat. Op de straatborrel en in de dagen erna gaat het over niets anders meer. Waarom doet Margreet dat? Waarom doet iemand dat überhaupt, zo de groep verlaten? Kan dat wel? Mág dat wel? Daar gaat dan de vanzelfsprekendheid waarmee je suffe straatje een eenheid vormde. Sta je linea recta tegenover de buren. En van Margreet horen we niets. Die heeft de groep verlaten.